"వెన్నెల రాత్రి" అని చాలా రోజుల క్రితం మొదలెట్టాను ఈ టపాని. ఈ రోజు వెన్నెల రాత్రులు కాదు, చంద్రవంక మాత్రమె ఉంది.
నెల వంక, చంద్ర వంక అని కవితావేశులు ఎందుకని అన్నారో కాని, మన అచ్చ తెలుగు మాటలు, తేనెల మూటలు అన్న మాట నిఝామ్ అనిపిస్తుంది. ఆ వంక ఈ వంక చూడకుండా 'అర' విరిసిన వెన్నెల రాత్రులలో నెలవంక దర్శనం పైట తో సగం కప్పి ఉంచిన మురిపించే ముద్దరాలి ముద్దు మోము ను చూస్తున్నట్లనిపిస్తుంది. మల్లె తీగ పూల నుంచి వచ్చే సుగంధం, దొడ్లో చెట్ల క్రీనీడలు, సన్న గాలికి ఊగే కొమ్మల సవ్వడి, కొబ్బరి చెట్ల ఆకుల మధ్య నుంచి తొంగి చూసే మన ఈ నెలవంక, ప్రియురాలి/ శ్రీమతి తో కబుర్లు సల్లాపాలు ఆహా ... ఈ జీవితం లో ఇవన్ని మధురమైన జ్ఞాపకాలు, అనుభూతులు, ఊహలు. ఈ ప్రకృతి అంతా ఇప్పుడు ఊహించుకోవాలె గాని, అనుభవించలేము. ఎక్కడో పల్లెటూళ్ళలో తప్పితే. ఇక నిండు చంద్రుని రాక తో ప్రకృతి పరవశించి అందం ద్విగుణీకృతం చేసుకుంటుంది. వెన్నెల రాత్రి, వెండి మబ్బులూ విజయా వారి మాయాబజార్ లోని "లాహిరి లాహిరి..." పాట లో యెంత అందం గా మలిచారు. పుచ్చ పువ్వు పూసినట్లు గా వెన్నెల పరుచుకొని వుంది అన్న పోలిక మధురం, నిజం.
ఈ ఆహ్లాదకరమైన వెన్నెల ను అనుభవించండి, వంటికి పూసుకొని చల్లని అనుభూతిని పొందండి.మీ
మల్లాది లక్ష్మణ కుమార్
